H απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς για την κατ’ όνομα μόνο «παραχώρηση» (στην πράξη ισοδυναμεί με δωρεάν μεταβίβαση κυριότητας) δημοτικής εκτάσεως 10 στρεμμάτων, στην Μητρόπολη Καστοριάς, για την δημιουργία νέου Γηροκομείου στην περιοχή «Πέτρας» (την στιγμή που η πόλη διαθέτει ήδη ένα Ίδρυμα με δικό του επαρκές κτίσμα), που μερικές ημέρες πριν, με εξαίρεση ελάχιστες μεμονωμένες αντιρρήσεις και αρνητικές ψήφους, υπερψηφίστηκε από τις πτέρυγες του δημοτικού συμβουλίου, επειδή την παραχώρηση εισηγήθηκε ο δήμαρχος Καστοριάς και ζήτησε (;) ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Καστοριάς, προκάλεσε αντιδράσεις και κριτικά σχόλια στο σύνολο σχεδόν του γραπτού τύπου της Καστοριάς.
Aλλά και ενόχληση στους πολίτες της πόλης
οι οποίοι αντιλαμβάνονται για μια ακόμη φορά, ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια (ακόμη) κοντόφθαλμη πολιτική απόφαση. Που αντιμετωπίζει την ακίνητη δημοτική περιουσία σαν να πρόκειται για οικογενειακά αμπελοχώραφα.
Aντί ο Δήμος Καστοριάς να αυξάνει την περιουσία του, αντίθετα την μειώνει. Την παραχωρεί, όταν βέβαια δεν σκορπίζει βραβεία και διακρίσεις, δεξιά και αριστερά. Με έξοδα του προϋπολογισμού που έχει διατεθεί στην υπηρεσία των συμφερόντων των δημοτών της Καστοριάς και μόνο. Πρόκειται για δημοτικό σκάνδαλο, έστω και χωρίς την παραμικρή ιδιοτέλεια.
Eπομένως είναι ανακουφιστικό το γεγονός ότι πάνω απ’ αυτή την απόφαση δεν άπλωσε το πέπλο της, ο καμουφλαρισμένος σε σεβασμό, μεσαίωνας. Αλλά και ο φόβος της κριτικής, επειδή μερίδιο της ευθύνης για την μάλλον κακή χρήση των προνομιακών προσβάσεων στα κέντρα αποφάσεων έχει και η τοπική Μητρόπολη. Και επιτέλους, ο φόβος αυτός δεν φίμωσε πολλές από τις συνειδήσεις. Γι’ αυτό και δεν ήταν λίγοι όσοι αντέδρασαν.
Mία (θλιβερή) απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Καστοριάς, πολιτικά αντιδεοντολογική, αφού η θητεία του απερχόμενου δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων λήγει σε 3 μήνες, ενώ η προεκλογική περίοδος ξεκινά επισήμως μόλις σε μία εβδομάδα –στις 7 Ιουλίου- με αποτέλεσμα να προκαλούνται δεσμεύσεις και τετελεσμένες «παγίδες» προς τους υποψήφιους δημάρχους, οι οποίοι, αν έχουν αντιρρήσεις, θα πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με την τοπική Εκκλησία.
Πρόκειται για απόφαση ανάμειξης κοσμικής και πνευματικής εξουσίας, με σύμμαχο την δειλία, ή ακόμη χειρότερα την (πραγματική) συμφωνία των μελών του δημοτικού συμβουλίου. Τώρα εξηγείται γιατί έξω από δημόσια καταστήματα (όπως η νομαρχία και τα δημαρχεία) κυματίζει εκτός από την ελληνική και την ευρωπαϊκή σημαία, και η σημαία της… Εκκλησίας. Σε μερικές περιπτώσεις το κράτος αυτό μοιάζει με θεοκρατικό. Τόσες εικόνες και τόσες σημαίες αναρτημένες, αποδεικνύουν ότι ή είναι Τεχεράνη εδώ, ή ότι επικαλούνται τα ιερά σύμβολα για να ξεγελούν τους πολίτες ότι βρίσκονται δήθεν υπό την σκέπη των θείων, ώστε να κάνουν ανενόχλητοι την δουλειά τους, οι χρυσοθήρες της πολιτικής ζωής.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο blog της εφημερίδας ΟΔΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου